Poezi e studentit Kel M. Gashi e botuar në të përkohshmen letrare “Shpresa”, organ i studenëve të Liceut të Korçës. Viti II. Shkurt, mars, prill 1924. Nr. 7,8,9.
Gjatë viteve 1941-1944, Kel Gashi ka qenë drejtor i Gjimnazit të Tetovës i cili atëbotë quhej “Hasan Tahsini”.
1
Diell’ i shndritshëm, rreze ari,
T’lutna ke prej çdo shqiptari,
T’hedhish syt mbi majë shari
E n’at fush qi lag Vardari.
2
Të ngrofish at tok shqipëtari,
Trashigim, qi na le i pari,
Ato fusha ato male
Ku gjak a derdhë por si vallë.
3
T’apish t’fala vllaznive t’onë
Qi ndën zgjidhe po lëngojnë,
Zemrat e tyne mbush theza
Për atdhe tu fshâ nga hera.
4
Oh Kosovë vend i bekue,
Ti gjithmonë qi ke liftue
T’part t’anë që ke nderue
Sod ndën zgjidhe me lëngue!
5
A asht thanë kur prej Zotit,
Të bijt e thjesht të Kastriotit
Të vuejn në tymë të barotit
Çojt t’u teren sod prej s’thatit?
6
Shkolla shqipe u ndalue
Në çdo anë fëmia tu vajtue
Për gjuhën e nanës të bekue
Qi s’kan kuxim me e mësue.
7
Oh ti shqipe me dy krena
Flituro n’ato dhena
Shikjo të bijt e tu tue kja
Qumshti yt q’i u a nda,
8
Ti o shkabë zgjanoj krahët
Shti ndën hije ata të ngrat
Qi vajtojnë ditë edhe nat
Për atdhen e dash un të famt.
9
Jep të fala vllaznive t’onë
Atdhesin gjithmonë t’a çmojnë
Se vjen dita e të gëzojnë
Ndën hije t’ande të jetojnë.