Isuf Sherifi
Kushtuar mësuesit dhe veprimtarit Arif Seferi (1938-1992)
Është nëntor. Ne jemi këtu.
Pandehim se jemi bajrakë
e shpesh nuk i ngjajmë as shkopit.
Na gërryen dëshira të themi diçka
që ishte fjalë jotja
Po druaj se shkronjat i kemi ngatërruar keq.
Pandehim se jemi duke ecur drejt
por shpesh nuk e dimë se për ku jemi nisur.
Muaji i festave është, mësues Seferi
kuq e zi është veshur kalendari
Ti vjen këtë nëntor i vyeshëm si kahera
ne na ke këtu
te koka dhe këmbët.
Në duar kemi një copëz drite
që na e le
t’i gjejmë udhët kur prek terri.
Na thuaj
sa hapa ka udha gjer te liria e tanë,
sa bjeshkë duhet kapërcyer,
sa ujqër e derra kanë ato male!?
Na thuaj, i dashur Mësues,
kush kaloi e kush ngeli
në ditarin tënd të zemrës?
Unë, për Besë, nuk e di
si mund të kalohet klasa
me mungesa pafund
e me dije cung as sa për dy paund!?
Në kohën tënde ishte ndryshe,
sot krejt tjetërfare është!
Në fletoret e hartimit
tani nuk vizatohet dielli
si dikur,
ai vjen i pjerrët
bie në gjumë herët
dhe në pikë të ditës mjelet.
Po e vë pikën këtu, Mësues
se t’ju lodh s’dua këtë nëntor
veç lutem njashtu sikur etërit
që gjaku i Arbërit t’rrojë e t’lulëzojë!